De ondergaande zon
Door: Elsthoen
Blijf op de hoogte en volg Els
10 Februari 2012 | India, New Delhi
De zon verdwijnt hier savonds rond een uur of half zeven in de zee. Meestal ga ik na de les dan ook meteen de zee in en zie hem dan achter de horizon verdwijnen. De zonsondergangen zijn hier heel mooi, over het algemeen zo n mooi vuurrode bal. Vanavond is het wat bewolkt en is ie minder goed te zien. Ik heb niet zo n zin om te zwemmen en moet een yoga les samenstellen en voorbereiden. Maar lig hier zo lekker dat ik Dacht, ik stuur maar weer eens een bericht. De tijd gaat snel, ik ben al drie weken bezig , volgende week donderdag laatste dag.
Het is een overload aan informatie die aangeboden wordt op gebied van filosofie en anatomie en op een nogal abstracte manier. Er is daardoor weinig gelegenheid voor discussie en met name als het over de filosofie gaat dan vind ik het toch heel nutig om het ook in zijn context te zien. Daarom ben ik op zoek gegaan naarbiemand die dat zou kunnen. Ik heb hier op agonda beach zo n guru leren kennen die zijn leven als een yogi leeft en ik heb verschillende gesprekken met hem gevoerd. Ik vind het bijzonder om metbhem te praten en ik leer van hem iets van de wijsheid van yoga te begrijpen. Waarschijnlijk kan ik via hem ook met de juiste mensen in contact komen in rishikesh, mijn volgende bestemming als ik hier klaar ben met de opleiding. Ook met yoga is het zo dat het de kunst is om met de juiste mensen in contact te komen, dus hopelijk lukt dat.
Ik vind het heel leuk om volledig de tijd te hebben hier en er helemaal in op te gaan. En soms komt het me oren uit.... Gisterenochtend had ik een afspraak bij de ostheopaat, met al die fysieke arbeid had mijn rug wel een behandeling nodig, en heb de ochtend vrij genomen. Heerlijk uitgebreid ontbijt genomen met uitzicht op zee en lekker een beetje voor mezelf zitten werken. Het voelde als speibelen en ik heb er van genoten.... Tenslotte moet de nieuw kennis ook de kans krijgen om landen......
Afgelopen zondag ging ik op avontuur met mijn Duitse vriendin Conny, die overigens al jaren in Thailand woont. We hadden gehoord van een goed organisch restaurant hier niet al te ver vandaan, dus we besloten om daar naar toe te wandelen en te gaan lunchen. In principe gaat er een weg heen, maar wij vonden het wel leuk om door het bos te gaan. En dat was het ook. Hetbis wonderlijk te ervaren dat je na tien minuten wandelen vanaf de kust in een totaal andere wereld terecht komt. Al snel hoorden we een enorme herrie in het bos en het was even niet duidelijk wat er gebeurde. En ja hoor, op een paar meter afstand slingerde een grote troep apen door de bomen. Het was duidelijk dat ze bang voor ons waren en trokken snel het bos in. En om eerlijk te zien voelde ik me ook niet helemaal op mijn gemak met die beesten zo dichtbij. Even verderop kwamen we een groot weiland tegen en daar liep een groep koeien. Ik begrijp niet waarom die arme scharminkels langs het strand de vuilnesbakken aan het leegeten zijn, terwijl ze hier een prachtig mals grasveld hebben. Maar ik heb al ontdekt dat ze allemaal in hun eigen terratorium leven. In ieder geval, op enig moment staat er een gigantische stier op tien meter afstand van ons vandaan. Tenminste, ik dacht dat het een stier was, maar het was een waterbuffel. In ieder geval, mijn hartbklopte in mijn keel. We zijn in Spanje nogal eens naar het stierenvechten geweest en ik heb zon beest wel eens iemand op zijn horens zien nemen. Dat beeld stond even heel helder op mijn netvlies toen ik deze buffel in de ogen keek. Hij maakte een lichte beweging en keerde zich toen ongeinteresserd om... Ik vroeg me toch heel even af waarom ik weer zo nodig door dat bos moest, we hadden ook met de tuctuc kunnen gaan.... Niettemin, de tocht ging verder zonder obstakels en voldaan bereikten we het restaurant. Het terras was schitterend gelegen op een heuvel met uitzicht over het bos. Er staan zeven tafels en ik tel in totaal veertien stoelen. Allemaal bezet! De meeste overigens door onze medestudenten....Twee mensen zitten gezellig op de grond een spelletje te doen. Gezien de hoeveelheid tafels denkt mijn praktische geest dat er wel meer stoelen zullen zijn die ergens om de hoek staan opgeslagen. maar nee, mijn onderzoek levert niets op. De eigenaar komt enige tijd later aan en vertelt vriendelijk dat het bereiden van de maaltijd zeker drie kwartier duurt. Windt je je in nederland op als je in zo n situatie belandt, hier is het allemaal geen enkel probleem. Er staat nog ergens een oude bureaustoel, die mogen we alvast wel gebruiken. En dan is er ook nog een muurtje, dus het komt helemaal goed. We hebben veel pret met elkaar en uiteindelijk veroveren we ons plekje. En het eten blijkt de moeite van het wachten meer dan waard. Alles vegetarisch, maar heerlijk. Ik eet hier overigens nauwelijks vlees, af een toe een verse vis en een enkele keer kip. Wijndrinken hoor je als yogi ook al niet te doen, al maak ik daar dan toch wel eens een uitzondering op. Maar bij dit soort eten smaakt het eigenlijk niet eens. Kortom, ik ben hier gewoon supergezond bezig, al zeg ik het zelf...
Nou ja, op de terugweg namen we dan toch maar de gewone weg en toen een tuctuc ons inhaalde, sprongen we er snel in.
Het is een overload aan informatie die aangeboden wordt op gebied van filosofie en anatomie en op een nogal abstracte manier. Er is daardoor weinig gelegenheid voor discussie en met name als het over de filosofie gaat dan vind ik het toch heel nutig om het ook in zijn context te zien. Daarom ben ik op zoek gegaan naarbiemand die dat zou kunnen. Ik heb hier op agonda beach zo n guru leren kennen die zijn leven als een yogi leeft en ik heb verschillende gesprekken met hem gevoerd. Ik vind het bijzonder om metbhem te praten en ik leer van hem iets van de wijsheid van yoga te begrijpen. Waarschijnlijk kan ik via hem ook met de juiste mensen in contact komen in rishikesh, mijn volgende bestemming als ik hier klaar ben met de opleiding. Ook met yoga is het zo dat het de kunst is om met de juiste mensen in contact te komen, dus hopelijk lukt dat.
Ik vind het heel leuk om volledig de tijd te hebben hier en er helemaal in op te gaan. En soms komt het me oren uit.... Gisterenochtend had ik een afspraak bij de ostheopaat, met al die fysieke arbeid had mijn rug wel een behandeling nodig, en heb de ochtend vrij genomen. Heerlijk uitgebreid ontbijt genomen met uitzicht op zee en lekker een beetje voor mezelf zitten werken. Het voelde als speibelen en ik heb er van genoten.... Tenslotte moet de nieuw kennis ook de kans krijgen om landen......
Afgelopen zondag ging ik op avontuur met mijn Duitse vriendin Conny, die overigens al jaren in Thailand woont. We hadden gehoord van een goed organisch restaurant hier niet al te ver vandaan, dus we besloten om daar naar toe te wandelen en te gaan lunchen. In principe gaat er een weg heen, maar wij vonden het wel leuk om door het bos te gaan. En dat was het ook. Hetbis wonderlijk te ervaren dat je na tien minuten wandelen vanaf de kust in een totaal andere wereld terecht komt. Al snel hoorden we een enorme herrie in het bos en het was even niet duidelijk wat er gebeurde. En ja hoor, op een paar meter afstand slingerde een grote troep apen door de bomen. Het was duidelijk dat ze bang voor ons waren en trokken snel het bos in. En om eerlijk te zien voelde ik me ook niet helemaal op mijn gemak met die beesten zo dichtbij. Even verderop kwamen we een groot weiland tegen en daar liep een groep koeien. Ik begrijp niet waarom die arme scharminkels langs het strand de vuilnesbakken aan het leegeten zijn, terwijl ze hier een prachtig mals grasveld hebben. Maar ik heb al ontdekt dat ze allemaal in hun eigen terratorium leven. In ieder geval, op enig moment staat er een gigantische stier op tien meter afstand van ons vandaan. Tenminste, ik dacht dat het een stier was, maar het was een waterbuffel. In ieder geval, mijn hartbklopte in mijn keel. We zijn in Spanje nogal eens naar het stierenvechten geweest en ik heb zon beest wel eens iemand op zijn horens zien nemen. Dat beeld stond even heel helder op mijn netvlies toen ik deze buffel in de ogen keek. Hij maakte een lichte beweging en keerde zich toen ongeinteresserd om... Ik vroeg me toch heel even af waarom ik weer zo nodig door dat bos moest, we hadden ook met de tuctuc kunnen gaan.... Niettemin, de tocht ging verder zonder obstakels en voldaan bereikten we het restaurant. Het terras was schitterend gelegen op een heuvel met uitzicht over het bos. Er staan zeven tafels en ik tel in totaal veertien stoelen. Allemaal bezet! De meeste overigens door onze medestudenten....Twee mensen zitten gezellig op de grond een spelletje te doen. Gezien de hoeveelheid tafels denkt mijn praktische geest dat er wel meer stoelen zullen zijn die ergens om de hoek staan opgeslagen. maar nee, mijn onderzoek levert niets op. De eigenaar komt enige tijd later aan en vertelt vriendelijk dat het bereiden van de maaltijd zeker drie kwartier duurt. Windt je je in nederland op als je in zo n situatie belandt, hier is het allemaal geen enkel probleem. Er staat nog ergens een oude bureaustoel, die mogen we alvast wel gebruiken. En dan is er ook nog een muurtje, dus het komt helemaal goed. We hebben veel pret met elkaar en uiteindelijk veroveren we ons plekje. En het eten blijkt de moeite van het wachten meer dan waard. Alles vegetarisch, maar heerlijk. Ik eet hier overigens nauwelijks vlees, af een toe een verse vis en een enkele keer kip. Wijndrinken hoor je als yogi ook al niet te doen, al maak ik daar dan toch wel eens een uitzondering op. Maar bij dit soort eten smaakt het eigenlijk niet eens. Kortom, ik ben hier gewoon supergezond bezig, al zeg ik het zelf...
Nou ja, op de terugweg namen we dan toch maar de gewone weg en toen een tuctuc ons inhaalde, sprongen we er snel in.
-
10 Februari 2012 - 16:23
Karin M.:
Hoi Els, ik heb net een wijntje ingeschonken en toost op je gezellige verhaal. Ik zie je daar helemaal banjeren. x Kaat -
10 Februari 2012 - 16:23
Karin M.:
Hoi Els, ik heb net een wijntje ingeschonken en toost op je gezellige verhaal. Ik zie je daar helemaal banjeren. x Kaat -
12 Februari 2012 - 14:25
Marguerite:
Ha Els,
die leraar die op je benen gaat staan, lijkt me toch iets minder, maar ik begrijp dat je super lenig en in goede conditie terug komt. leuk dat je zo op zoek bent gegaan om je meer in de filosofie te verdiepen. Moeten jullie ook nog zoiets als tentame doen of is aanwezigheid voldoende?
zo'n tochtje door het bos vind ik geweldig, je ziet ineens zoveel andere beesten en begroeiingen, hoe lang waren jullie wel niet onderweg?
Ik begrijp dat je laatste week yoga nu begonnen is. daarna nog nog andere bestemming(en). Hier sneeuwt het en de temperatuur is rond het vriespunt. wereld ziet er mooi uit, alle geluiden worden gedempt door de sneeuw. heeft ook iets heel speciaals. ondertussen zie je de narcissen stelen boven de sneeuw uitkomen, ben benieuwd of die straks nog gaan bloeien, Jij een goede week, geniet van deze periode waarin je heerlijk van alles op een rijtje kunt zetten.
tot gauw, marguerite -
12 Februari 2012 - 20:06
Kiek:
lieve els,
unieke ervaring, prachtige omgeving, intense belevenissen, heel veel nieuwe dingen leren. geweldig!
leef met je mee
-
14 Februari 2012 - 09:15
Mary-Liz:
Hoi Els,
Wat een leuke en fantastische tijd moet jij daar hebben, een totaal andere wereld. Heel bijzonder. Zal wel weer wennen zijn in ons kikkerlandje.
Bij ons is de sneeuw weer verwdwenen en is het weer gewoon hollands miezer weer.
Geniet nog maar goed, je bent zo weer in je normale wereld.
Tot ziens.
Liefs Mary-Liz
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
